چه فراغتی برای دنیا فراهم کرده دانش بی ریای تو که چون رودی به تشنگی های جهان جاری اش کردی. چه آسایش در چشم های زندگی می درخشد، وقتی که از میراث دانش اجدادی تو جامه به تن می کند. مراتب بی پایان علم تو نسب از نور خداوند دارد. فرهیختگی کلامت چه صداقت بی پرده ای است، آن گونه که تمام پرحرفی های سبک سرانه را به سکوتی عقیم محکوم می کند. شعور، همیشه در مکتب تو به زانوی ادب نشسته و تلمذ کرده است. علوّ دانایی تو، ارتفاع فضیلت و دانشت را هیچ نگاه سر به فلک کشیده ای بر نمی تابد.
خبردار از جهالت ریشه دار بشر، پرسش های کم و بیش عالم را همواره پاسخ بوده ای، حتی سؤال های گمراهی و غفلت، حتی گویش های ناروا و بی دلیل را. هر آن چه دروغ که در پیشگاه حکمت راستی تو عرضه شد، تو با سرافرازی حقیقت سرافکنده اش کردی و همواره خطاب تو این بود: «هَاتُواْ بُرْهَانَکمْ إِن کنتُمْ صَادِقِینَ»، اما حرمانِ تنهایی آدمیان را تو نیز چون پدران عاشقت اندوه داشتی و زبان مادری رنج را شریفانه می دانستی. آرزوهای تو همه برای آدمیت بود، برای سپیدبختی انسان که اعماقِ هر آنچه ندانستگی را ترک کند و سر از ژرفای دانایی درآورد تا آگاهی رزق تمام سفره ها شود و جهل سایه از سر مردم کوتاه کند.
در تاریخ 23 آبان 98 درسالن اجتماعات مرکزبه مناسبت میلاد حضرت رسول وامام جعفرصادق(علیه السلام) باتزیین سالن و برپایی جشن واجرای نماهنگ زیبای طعم صلوات(کلاس خانم ها نوقابی و کاوه) به کودکانمان آموختیم این روز ومعرفی پیامبرعظیم الشان اسلام را درپایان بعداجرای زیبای نماهنگ طعم صلوات ازنوگلان عزیزمان پذیرایی شد.