در تاریخ ۳۰ بهمن ماه ۱۴۰۱ پسر گلم متین جعفری درباره ی عقاب ها کنفرانس داد. نوآموزان کلاس آموختند که عمر عقاب ها از همه پرندگان نوع خود درازتر است عقاب می تواند تا ۷۰ سال زندگی کند ولی برای اینکه به این سن برسد باید تصمیم دشواری بگیرد زمانی که عقاب به ۴۰ سالگی می رسد چنگال های بزرگ و انعطاف‌پذیرش دیگر نمی توانند طعمه گرفته و نگاه دارند نوک بلند و تیزش خمیده و کند می‌شود شهبال های کهنسالش بر اثر کلفت شدن پرها به سینه میچسبد و پرواز برای عقاب دشوار می گردد در این هنگام عقاب تنها دو گزینه در پیش روی دارد یا باید بمیرد و یا آنکه فرایند دردناکی را که ۱۵۰ روز به درازا می‌کشد پذیرا گردد برای گذراندن این فرآیند عقاب باید به نوک کوهی که در آنجا آشیانه دارد پرواز کند که در آنجا عقاب نوکش را آنقدر به سنگ می کوبد تا نوکش از جا کنده شود پس از کنده شدن نوک عقاب باید صبر کند تا نوک تازه‌ای در جای نوک کهنه رشد کند سپس باید چنگال هایش را از جایی بر کند زمانی که به جای چنگال های کنده شده چنگال های تازه ای در آیند آن وقت عقاب شروع به کندن همه پر های قدیمی اش می کند سرانجام پس از ۵ ماه عقاب پروازی را که تولد دوباره نام دارد آغاز کرده و ۳۰ سال دیگر زندگی می کند. در انتها پسرم از دوستانش پذیرایی کرد.
