عامل عاطفی
علاقه و وابستگی شدید کودک به پدر، مادر، پرستار و یا معلم، سبب ترس از جدا شدن از آنهاست؛ چرا که جدایی را از دست دادن همیشگی آنها تلقی میکند و از طرف دیگر طرد کودک توسط والدین و یا سایر نزدیکان نیز سبب بروز و تقویت ترس وی میشود.
عامل انضباطی
بخشی از ترسهای کودکان ناشی از اعمال برنامه سخت و خشن از سوی والدین و یا مربیان است. امر و نهیهای مکرر و القائات وحشتانگیز در برخی موارد سبب ایجاد و تثبیت ترس و وحشت در کودک میشود؛ برای مثال، حبس کودک در مکانهای ترسبرانگیز از دید کودکان مانند اتاقهای تاریک و یا تهدید کردن کودک به آزارهای جسمی برای بازداشتن وی از کاری.
روشهای درمان ترس کودکان با توجه به نوع ترس در کودک، روشهای درمانی متفاوتی ارائه میشود.
از بین بردن موقعیت ترسآور
یکی از راههای درمان ترس کودک، دور کردن وی از شرایط و موقعیت ترسآور است، مثلا محیط تاریک.
تلقین در تقویت روحی
یکی از روشهای مؤثر، تلقین شجاعت به کودک است، چرا که گاهی ترس، ناشی از عدم اعتماد به نفس و احساس بیکفایتی است و در صورتی که کودک اعتماد به نفس یابد، میتواند به عنوان فردی شجاع بر ترس خود غلبه کند.
ارائه الگو
یکی از راههای درمان، ارائه الگوی مناسب و شجاع برای کودک ترسو است. این الگو باید بدون نقص و قابل لمس و به دور از مقایسه کودک با او باشد که البته الگوهای مناسب را بهتر است از میان کتابها انتخاب کرد.
درمانهای پزشکی
گاهی کودک از نظر جسمی دچار ضعفهای بدنی شده است و این ضعف زمینه را برای ترس ایجاد کرده است. اختلالات غدد و ترشحات اضافی ممکن است با تأثیر بر سیستم بدن سبب مشکلات و اختلالاتی چون ترس در کودکان شوند. بهطور کلی، شناسایی عوامل ایجادکننده ترس و سعی برای از میان برداشتن این عوامل در درمان کودکان اهمیت بسزایی دارد.
گردآورنده: سرکار خانم واعظی (مرربی پیش2)