رسانه و برنامه‌های تلویزیون قطعاً ارزش‌های کودکان و برداشت‌های آنان را از دنیا و واقعیت‌های جامعه تحت تاثیر قرار می‌دهد به ویژه هنگامی که این تاثیرات مداوم به‌صورت انباشتی باشد. بزرگسالان این توانایی را دارند که بین واقعیت و افسانه خوب و بد تمایز بگذارند و بتوانند ذهن‌شان را از چیزی که جلوی چشم‌شان به نمایش درآمده جدا کند ولی کودکان خام و احساساتی هستند. کودکان چیزی را که می‌بینند و می‌شنوند باور می‌کنند و دیدگاه‌هایی را که به صورت دیداری و شنیداری جذاب به آنها ارائه میشود قبول می‌کنند. آنها خود را با شخصیت‌های محبوب و قوی تلویزیون شبیه سازی می‌کنند و به مرور زمان نقطه نظرهای مثبت و منفی آنها را می‌پذیرند. تلویزیون یک واقعیت در زندگی شده و نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد. با این حال باید کودکان بتوانند آن را به صورت موردی استفاده کند . والدین باید بتوانند دست به انتخاب‌های سالم بزنند و آن را به کنترل در بیاورند.
تلویزیون
شناخت نادرستی از زندگی واقعی به کودکان می دهد کودکانی که برای تماشای تلویزیون بسیار زمان می‌گذارند، واقعیت زندگی را درست و مناسب نمی‌فهمند. با دیدن فیلم های نادرست، زندگی را بی‌ارزش‌تر و ترسناک تر از آنچه به راستی هست، درک می‌کنند.
کودکان زیر هشت سال که توانایی ذهنی ندارند خیال را از واقعیت جدا سازند؛ به ویژه وقتی داستان فیلم به زندگی واقعی نزدیک باشد به مشکل برمی‌خورند. بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی، از جمله خبرها و برنامه‌های مستند به آنان جهان را جای پر خشونت و بی‌ارزشی می نمایاند. مهارت‌‌های زبانی کودکان از ۲ تا ۶ سالگی این دیدگاه، شادکامی و خشنودی زندگی بزرگسالی آنان را تضمین نمی‌کند. برای اینکه کودکان رشد هیجانی سالمی داشته باشند، باید به‌این نتیجه برسند که زندگی آرام و شادی‌بخش به‌محرک دائم و مادیات، چندان نیازی ندارد.بر سلامت فیزیکی تاثیر می گذارد کودکان با دیدن فیلم‌های تلویزیون به‌دریافت‌گری منفعل تبدیل می‌شوند؛ همچنین بر رشد و سلامت دیداری شان نیز اثرات بدی می‌گذارد؛ زیرا صحنۀ تلویزیون بسیار تماشا می‌کنند، برای رشد شناخت درست و ژرف از تصویرهای سه بعدی فرصت کافی ندارند. چشم پزشکان معتقدند، تماشای بیش از اندازۀ تلویزیون، رشد مناسب مکانیسم چشم را محدود می‌کند. هنگام تماشای تلویزیون با مشکل روبه‌رو میشود. به علت تصویرهای پی در پی و فراوان تلویزیون، گاهی به‌گوش کردن نیاز دقیقی نیست. یکی از ابزارهای ارتباطی موفق، هنر گوش دادن فعال است، که باعث میشود هنگام شنیدن، تصویرهای هر موضوع را در ذهن تصور کنیم. کودکان نیاز دارند با تمرین به گوینده توجه کنند. سپس هم‌زمان تصویر ذهنی هر چیزی را که می‌شنوند، در تخیل خود بسازند. زمانی که کودکان با تماشای تلویزیون چندین تصویر را پشت سرهم می‌بینند، توانایی‌شان برای ساختن تصویرهای خیالی محدود میشود. گستره ی توجه را کاهش می دهد.
رسانه ها باعث کاهش توجه کودکان میشود، مشکلات مربوط به توجه در میان دانش‌آموزان بسیار شایع است. تماشای تلویزیون چندان به توجه نیازی ندارد؛ درست برخلاف تمرکز لازم برای درس خواندن، کتاب خواندن و گوش دادن سرکلاس. پژوهش‌ها روی امواج مغزی کودکان و بزرگسالان هنگام تماشای تلویزیون نشان داده است، که هنگام تماشای تلویزیون، فعالیت مغزی از امواج بتا (امواجی که به‌گوش به‌زنگی و توجه انسان کمک می کند) به امواج آلفا تغییر می‌یابد. امواج آلفا نوعی فعالیت مغزی است، که هنگام خواب آلودگی و خستگی دیده میشود. میان گذاشتن زمان بسیار برای تماشای تلویزیون و کاهش گستردۀ توجه ارتباطی قوی وجود دارد. تعریف: رسانه هر ابزار و وسیله‌ای که برای ارتباط به کار می‌رود یا فناوری‌هایی را می‌گویند که پیام‌ها را به مخاطبانی در نقاط مختلف کشور و حتی جهان منتقل می‌کند مانند تلویزیون ، فیلم ،رادیو، روزنامه و اینترنت.
قوانین
هنگامی که می خواهید کودکتان تلویزیون تماشا نکند قاطع و صریح باشید اگر یک برنامه تلویزیونی با زمان خواب یا زمان شام یا برنامه‌های دیگر تداخل دارد از آغاز اجازه تماشا کردن آن را ندهید الگوهای خود را در زمانی که هنوز کودکان خردسال هستند جا بیاندازید در زمانی که آنها بزرگ شدند به کنترل خود ادامه دهید از تلویزیون به عنوان وسیله ای که با آن کودکانتان را یکجا آرام نگه می دارید استفاده نکنید اطمینان حاصل کنید که کودکتان فعالیت های لذت بخش و شاد و سرگرم کننده دیگری دارد تلویزیون را تنها برای تماشای برنامه خاص روشن کنید تلویزیون تماشا کردن خانواده را کنترل کنید از قبل تصمیم بگیرید و برنامه ریزی کنید که می خواهید چه مدت اجازه دهید که کودک به تلویزیون نگاه کند( اجازه ندهید کودک بدون محدودیت تلویزیون تماشا کند) هنگامی که در منزل نیستید تماشای تلویزیون را کنترل کنید.