تنبیه در میان جمع میتواند کودکان را عصبی و خجالتی بار بیاورد. نمناک عنوان کرده است که روانشناسان استفاده از عبارات رایج مثل این که «مردم چه فکری می کنند» را زیاد از حد استفاده میکنند و از طرفی اگر جلوی دیگران از کودکان تعریف و تمجید بیش از حد داشته باشید، غرور بیش از حد را در آنها به وجود خواهید آورد. کودکی که در برابر افراد دیگر تنبیه شود، همیشه احساس مسخره شدن توسط دیگران را دارد و این حس در او ادامه دار است و در زندگی این نوجوانان، همیشه ترس وجود خواهد داشت و هیچ گاه نمیتوانند خودشان به تنهایی تصمیم بگیرند.
۵. اگر تهدید به تنبیه کردید، باید تنبیه کنید اگر به کودک گفتید که حتماً او را تهدید میکنید، حتماً باید این کار را انجام دهید و در واقع تهدید به تنبیه در ذهن کودک بسیار مخرب است و از خود تنبیه بدتر است. با تهدید کردن و عمل نکردن این تفکر در ذهن کودکان شکل میگیرد که والدینشان افرادی غیر قابل اعتماد هستند و به حرف خود عمل نمیکنند و در واقع ارزشها در این خانواده از بین میرود و آنها نمیتوانند تفاوت بین خوب و بد را درک کنند زیرا قانونی در این مورد برایشان وجود ندارد و در ذهنشان نقش نبسته است. اگر بعد از تهدید، کودک رفتار خود را تغییر داد میتوانید از تنبیه چشم پوشی کنید اما حتماً باید علت تنبیه نکردن را به او بگویید و کار بد و مضراتش را برایش توضیح دهید. تنبیه در تربیت کودکان چه نقشی دارد؟
۶. زمانی که نمیدانید مقصر کیست، همه را تنبیه کنید اگر والدین ندانند که کدام فرزندشان گناهکار و مقصر است باید همه را تنبیه کنند و در این شرایط اگر کودک همراه با فرد دیگری مثل دوست یا همسایه بود نباید دیگری را نیز تنبیه کنید. اگر کودک همراه با خواهر و برادرش کار مخرب را انجام داده بود و تمام آنها دخیل بودند، میتوانید همه را با هم تنبیه کنید و اگر این کار را نکنید و فقط یک نفر را تنبیه کنید، آن کودک سرخورده خواهد شد و کودکان دیگر نیز احساس اعتماد به نفس کاذب میکنند و این اتفاق تنها زمانی میافتد که خانواده فقط یک فرزند را تنبیه کند.
۷. کودکان باید به خاطر اشتباه اکنون خود تنبیه شوند نه اشتباهات گذشته یکی از مهمترین قوانین برای تنبیه کودک این است که او را تنبیه کنیم، ببخشیم و فراموش کنیم. کودکی که مدام برای اشتباهات گذشته تنبیه شود، نمیتواند به یک انسان قوی تبدیل شود و این کودک از انجام کارهای جدید میترسد و ترجیح میدهد که کارهای تکراری را انجام دهد و همچنین نمیتواند از اشتباهاتی که دارد، درس بگیرد و به جای این که شروع به آنالیز اشتباهات این کودکان کنید، بهتر است که به برطرف کردن آنها بپردازید. اگر متوجه شوید که کودک چند وقت پیش یک کار اشتباه را انجام داده، دیگر نباید آنها را تنبیه کنید. والدین باید به کودکان توضیح دهند که چرا کارشان اشتباه بوده است.
۸. تنبیه باید متناسب با سن و اشتباه او باشد سیستم تنبیه کردن باید کاملاً متعادل باشد مثلاً نباید برای نمره بد گرفتن و شکستن پنجره، تنبیه یکسانی داشت و اشتباهات کوچک باید تنبیههای کوچک داشته باشد و اشتباهات بزرگ نیز، تنبیهات جدی تر و همچنین باید سن کودک نیز در نظر گرفته شود و مثلاً اگر او عاشق شبکههای اجتماعی است، باید استفاده از این شبکهها را برایش محدود کنید که میتواند یک تنبیه مناسب باشد اما اگر او اصلاً علاقهای به استفاده از این لوازم را ندارد، باید راه دیگری را در پیش بگیرید. کودکی که برای کارهای مختلفش تنبیههای تکراری را میگیرد، نمیتواند تفاوت و میزان بدی کارهایش را بفهمد.
۹. از کلمات توهینآمیز استفاده نکنید این اتفاق معمولاً برای افراد بیش از حد احساسی زیاد اتفاق میافتد و بسیاری از والدین خودشان متوجه نیستند که در حال گفتن چه عباراتی میباشند و روانشناسان استفاده از لغات خنثی را پیشنهاد میکنند. کودکان حساس طبیعتاً با اعتماد به نفس خود مشکل دارند و آنها زمانی که پدر یا مادر خود از این کلمه استفاده میکنند را به خوبی به یاد دارند و این اتفاق برای دختران نیز مهمتر است پس در برخورد با آنها باید دقت بیشتری را به خرج داد.
گردآورنده: سرکار خانم بادپر (مربی پیش2)
تایید کننده: سرکار خانم خمّر (مدیریت پیش دبستانی)
منبع: بیتوته