اختلال دو قطبی در کودکان و هر آنچه لازم است والدین و پرستار کودک بدانند. اختلال دو قطبی در کودکان ، یکی از انواع بیماری های روانی می‌باشد که لازم است سریعا مورد درمان قرار گیرد. 65٪ بزرگسالان مبتلا به اختلال دوقطبی قبل از سن 18 سالگی علائمی را تجربه کرده اند. بنابراین در حالی که این بیماری غالباً مربوط به بزرگسالان است ، کودکان در هر سنی می توانند دارای اختلال دو قطبی باشند.
تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان
اختلال دوقطبی در دوران کودکی در مقایسه با افرادی که علائم را تا بزرگسالی تجربه نمی کنند ، با سیر شدیدتری همراه است. مداخله زودرس می تواند کلید کنترل علائم این بیماری باشد. اگر یک بزرگسال با علایم اختلال دو قطبی را می شناسید باید بدانید که علایم می تواند در یک نوجوان اندکی متفاوت باشد . نوجوانان در دوره های سرخوشی این بیماری ، بیشتر از احساس شادی دچار احساس تحریک پذیری می شوند و ممکن است در دوره های افسردگی بیشتر از غم و اندوه از علائم جسمی شکایت داشته باشد.
علائم اختلال دو قطبی در کودکان
اگر حداقل در دو مورد از سه مورد بالا (عملکرد ، احساس و خانواده) پاسخ مثبت داده باشید ، احتمالاً در مورد علائم خاص اختلال دو قطبی کنجکاو هستید. متخصصان ممکن است در مورد علائم دقیق این اختلال در دوران کودکی و نوجوانانی اختلاف نظر داشته باشند زیرا به نظر می رسد این علایم نسبت به علائم بزرگسالان متفاوت است ،
اما برخی از این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
اضطراب جدایی
خشم و عصبانیت مزاج (تا چند ساعت طول می کشد)
تحریک پذیری
رفتارهای متضاد
نوسانات مکرر خلقی
حواس پرتی
بیش فعالی
درگیر شدن در یک زمان در بسیاری از پروژه ها یا فعالیت ها
انرژی بیشتر از حد طبیعی
نیاز کمتری به خواب
تکانشگری
بی قراری / ناخوشی
شوخی
افکار مسابقه ای و رقابتی
رفتار خشونت آمیز
بزرگ نمایی
رفتارهای مخاطره آمیز
حالت افسردگی
بی حالی
عزت نفس پایین
مشکل بیدار شدن از خواب صبح
وحشت شبانه
گفتار سریع یا تحت فشار
افکار مرگ یا خودکشی
یک پزشک ممکن است شما را برای ارزیابی کامل به یک روانپزشک معرفی کند. یک متخصص بهداشت روان احتمالاً مایل است با شما و فرزندتان صحبت کند تا تصویر کاملی از علائم و نشانه ها بدست آورد. امکان شناسایی اختلال دو قطبی از طریق انجام یک فرآیند آزمایشگاهی وجود ندارد . گاهی اوقات سایر مشکلات روانی مانند افسردگی یا بیش فعالی نیز علایم مشابهی دارند. بنابراین ارائه اطلاعات کافی در مورد خلق و خوی کودک ، الگوی خواب ، سطح انرژی ، سابقه و رفتار کودک برای کمک به رد سایر بیماری ها از اهمیت زیادی برخوردار است.
درمان اختلال دو قطبی
اختلال دو قطبی باید در طول زندگی فرد کنترل شود. در طی درمان ممکن است به مرور زمان نیاز به اعمال تغییراتی در روش درمان وجود داشته باشد.
تیم درمانی نوجوان مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
دارو درمانی در اختلال دو قطبی در کودکان
ممکن است یک روانپزشک برای تثبیت خلق و خوی کودک شما دارو تجویز کند. مهم است که عوارض داروی کودک خود را کنترل کنید و مراقب عوارض جانبی باشید. یافتن داروی مناسب و دوز مناسب برای کودک شما ، ممکن است مدتی طول بکشد زیرا دارویی وجود ندارد که برای همه مبتلایان به اختلال دوقطبی مناسب باشد .
گفتار درمانی در کودکان با اختلال دوقطبی
یک گفتار درمانگر ممکن است به کودک شما در مورد عوارض اختلال دو قطبی آموزش دهد و ممکن است راهکارهای مقابله ای را برای کمک به مدیریت علائم ارائه دهد. مراحل درمان اغلب شامل مشارکت اعضای خانواده است. خانواده درمانی ممکن است مسائل مربوط به روابط ، مشکلات مدیریت رفتار یا راهکارهایی برای کمک به کل خانواده برای کنار آمدن با بیماری روانی کودک را برطرف کند. اگر كودك در اثر رفتارهای پرخطر، احتمال مشکلات حاد ايمني داشته باشد ، ممكن است يك بار بستري در بيمارستان رواني مورد نياز باشد. یک اقدام جدی برای خودکشی ، داشتن افکار خودکشی با یک برنامه مشخص ، خودزنی یا روان پریشی تنها برخی از دلایل احتمالی بستری شدن کودک مبتلا به اختلال دو قطبی در بیمارستان است. وقتی کودک ، والدین ، پزشکان ، درمانگران و سایر ارائه دهندگان درمان با هم به صورت تیمی کار می کنند ، درمان بهترین نتیجه را دارد. بنابراین مهم است که در جلسات درمانی نوجوان خود شرکت کنید و سوالات لازم را بپرسید ، با سایر ارائه دهندگان درمان ارتباط برقرار کنید و در مورد نیازهای بهداشت روانی فرزند خود به آموزش خود ادامه دهید. یک درمانگر یا روانپزشک ممکن است از شما بخواهد که تغییرات روحیه ، الگوی خواب یا رفتار نوجوان خود را ثبت کنید. ترسیم پیشرفت کودک شما می تواند به ارائه دهندگان درمان کمک کند تا بدانند که درمان یا داروها برای پایدار نگه داشتن خلق و خوی کودک شما تا چه حدی کاربردی است
خطرات مربوط به نوجوانان
نوجوانان عادی به خاطر هیجانات روحی مستعد رفتارهای پرخطر هستند ، اما وقتی نوجوان دارای اختلال دو قطبی باشد ، این خطر چند برابر می شود. مراقب سو مصرف مواد مانند نوشیدن یا مصرف مواد مخدر و همچنین رفتار خودکشی باشید.خطر خودکشی در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بیشترین نگرانی به خود اختصاص داده است .
اختلال دوقطبی در نوجوانان
مطالعات نشان می دهد که بین 25 تا 60 درصد بزرگسالان دارای دو قطبی حداقل یک بار اقدام به خودکشی در طول زندگی خود می کنند و بین 8 تا 19 درصد از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در اثر خودکشی می میرند. مطالعات نشان داده است که 72 درصد از نوجوانان مبتلا به اختلال دو قطبی تصور می کنند که در یک نقطه از زندگی درباره خودکشی فکر می کنند. تحقیقات نشان می دهد نوجوانان با دو قطبی I و دو قطبی II در معرض خطر خودکشی قرار دارند. اگر نوجوان شما به اختلال دو قطبی مبتلا شده است ، خطر خودکشی را جدی بگیرید. برای ارزیابی خطرات خودکشی نوجوان و تهیه یک طرح ایمنی برای پیشگیری از خودکشی با پزشک نوجوان خود مشورت نمایید.
شرایط مشترک اختلال دو قطبی در کودکان
بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال دو قطبی دارای یک بیماری روانی اضافی ، اعتیاد یا اختلال رفتاری هستند. برخی تحقیقات تخمین زده اند که بین 60 تا 90٪ از جوانان مبتلا به اختلال دوقطبی نیز ممکن است دارای اختلال بیش فعالی با کمبود توجه باشند. اختلالات اضطرابی ، مصرف مواد مخدر و اختلالات رفتاری مختل کننده از دیگر موارد رایجی است که کودکان مبتلا به اختلال دو قطبی می توانند تجربه کنند.
حمایت از کودک مبتلا به اختلال دو قطبی در مدرسه
اگر کودک شما مبتلا به اختلال دوقطبی است ، همکاری با مسئولان مدرسه مهم است. مسئولان مدرسه می توانند بهترین شکل از آموزش کودک مبتلا به این اختلال را طراحی و اجرا نمایند .
حمایت از کودک مبتلا به اختلال دو قطبی در خانه
اختلال دو قطبی بر کل خانواده تأثیر می گذارد ، بنابراین مهم است که به کودک کمک کنید تا علائم این بیماری را مدیریت کند. تا آنجا که می توانید در مورد اختلال دو قطبی و آخرین گزینه های درمانی اطلاعات کسب کنید و اطمینان حاصل کنید که سایر اعضای خانواده اعم از برادر و خواهران کودک نیز در مورد این بیماری اطلاعات خوبی دارند. در مورد درمان و مسائل مربوط به درمان با کودک خود به طور منظم مکالمه داشته باشید. احتمال اینکه در برخی از مواقع فرزند شما تمایل به استفاده از دارو یا شرکت در درمان نداشته باشد وجود دارد . به احساسات کودک توجه کنید و درباره اهمیت پیروی از توصیه های پزشکان با او گفتگو نمایید. مشاهده برخی از علائم ذکر شده در بالا برای کودکان معمول است و لزوماً به این معنی نیست که آنها دارای اختلال دو قطبی هستند.
اگر کودک شما به علت مشکلات ذکر شده در عملکرد روزمره خود دچار مشکل شده است – ویژه برای مدت زمان طولانی – ارزیابی توسط روانپزشک ضروری است. یک تشخیص بی طرفانه و حرفه ای می تواند برای شما و کودک آرامش خاطر به وجود آورد.
گردآورنده: سرکار خانم بادپر (مربی پیش2)
تایید کننده: سرکار خانم خمّر (مدیریت آموزشگاه)
منبع:راسخوان